YÜREĞİM SENİN OLSUN
Uzun uzun yazmak vardı yüreğimi, doya doya okuman için. Lakin izin vermiyor ki buna halim. Birkaç kelama sığdırabiliyorum sensizliği, kimsesizliği, eksik kalışımı. Sonrası malum bir yanım hüzün bir yanım vuslat ve gelmiyor sensiz geçen günlerim. İmtihana tabi tutuluşumu bilmesem, inancım bunu yasaklamasa isyan ederdim yar senden ayrı kalışıma. Ah ile eyvahlarıma, kalbim ile aklımın birbiri ile çetin savaşına. İzin vermedi inancım buna, izin vermedi yüreğimdeki sakladıklarım. Şimdi oturmuş seni yazıyorum yaşanmamış anlarımla, yaşayışlar ardına bıraktığım acılarımla. Zamana inat bir duanın tesellisi yetiyor yokluğuna, bir umutla yeşeriyor çorak kalmış yüreğim. Bereketsiz kalan ömrüm. Sevgili seni bilmeden, görmeden, sesini sesime eşlik etmeden içimde yanan bu yangının hikmeti de ne? Yüreğim yüreğine neden bu denli istekli, bir yanım neden hep eksik? Anlam veremediğim soruların ızdırabı