YÜREĞİM SENİN OLSUN

                                                           

                Uzun uzun yazmak vardı yüreğimi, doya doya okuman için. Lakin izin vermiyor ki buna halim. Birkaç kelama sığdırabiliyorum sensizliği, kimsesizliği, eksik kalışımı. Sonrası malum bir yanım hüzün bir yanım vuslat ve gelmiyor sensiz geçen günlerim. İmtihana tabi tutuluşumu bilmesem, inancım bunu yasaklamasa isyan ederdim yar senden ayrı kalışıma. Ah ile eyvahlarıma, kalbim ile aklımın birbiri ile çetin savaşına. İzin vermedi inancım buna, izin vermedi yüreğimdeki sakladıklarım. Şimdi oturmuş seni yazıyorum yaşanmamış anlarımla, yaşayışlar ardına bıraktığım acılarımla. Zamana inat bir duanın tesellisi yetiyor yokluğuna, bir umutla yeşeriyor çorak kalmış yüreğim. Bereketsiz kalan ömrüm.

               Sevgili seni bilmeden, görmeden, sesini sesime eşlik etmeden içimde yanan bu yangının hikmeti de ne? Yüreğim yüreğine neden bu denli istekli, bir yanım neden hep eksik? Anlam veremediğim soruların ızdırabı ve bir yanımın eksik kalışı ne halim hal ediyor nede yarınlarıma teselli.
Bilmek vardı seni sevgili. Yüreğimden gelen bir ses ile sevdiğim, gönül goncam, ciğer köşem, can yoldaşım, sırdaşım, arkadaşım, ruh arkadaşım, canımın cananı ömrünün bereketi diye bilmek vardı. Diyemediğim sözcüklerin ızdırabı yakıyor her geçen gün beni. Bazen oluyor bildim seni diyorum sonra mı bildim derken yusufu kuyulara düşüyorum. Yanılmışlığın acısını taşıyorum. Bilmeden kaybediyorum seni. Hüzünüme hüzün yarama tuz ekliyorum dayanılmaz sancıların, elemlerin pençesinde kendimden geçiyorum. Hayattan çok kendime küsüyor, gizli gizli ağlamalar ile kendimi teselli etmeye çalışıyorum. Bilmeden işte böyle sensizliği yaşıyorum.

               Bulmak istiyorum çoğu zaman yüreğini. Gözlerine denk gelmek istiyorum. Bir ömür o gözlerde var olmak istiyorum. Seni sen yapan ben, beni ben yapan sen olmak istiyorum. Çoğu zaman hayal kuruyorum, merak etme sende varsın içinde. Senin olmadığın hayalleri kuramıyorum. Senin olmadığın bir geleceği kabullenmekte zorlanıyorum. Sen yoksun diye ben her gece tek başıma uyuyorum. Namaz sonrası dua dua seni istiyorum. Bulmak istiyorum seni. Sen olmak istiyorum. Kördüğüm misali sana bağlanmak istiyorum. Senden başka hiçbir yüreği, senin gözlerinden başka hiçbir gözü ne yüreğime nede hayatıma sokmak istiyorum. Sadece sen olmak istiyorum eksik yanımla. Var olmak istiyorum el ele varlık sahasında. Bulmak istiyorum seni sevdiğim bir kış mevsimin ortasında.

               Görmek istiyorum nur damlalarını akıttığın gözlerini. Görmek istiyorum beni ben yapan yüreğini. Görmek istiyorum ay misali en zifiri karanlığıma doğan suretini. Görmek istiyorum kendimi.
Seni görmeden yazdığım, yazmaya güç yetirebildiğim onca kelamımı sesimle yüreğine okumak istiyorum. Senin için yazılmış onca sözcüklerimi ben dökmek istiyorum yollarına. Sana olan sevdamı dile getirmek istiyorum beni benden alan gözlerinin o sihirli dünyasında. Görünmek istiyorum artık yüreğinin varlık sahasında. Görmeni istiyorum bir yasaklı düşler sokağında kalan, sensizliğin acısını iliklerime kadar işlediğim bir kış mevsimin ardından gelen, baharlarda saklı kalan yüreğimi.

                Aç ellerini bilmek istediğim, bulmak için kendimi heder ettiğim, görebilmek için kendimi tükettiğim. Aç ellerini bir namaz sonrası Rahmana, aşkı yaratana, sevgiyi yüreklerimize bahşeden En Sevgiliye, aç ellerini bir nurumuz olsun, sevgimiz sonsuz olsun, varlığımız var olsun. Aç ellerini bir kışın ardından birde baharımız olsun. Aç ellerini adı aşk olsun. Bir sen olsun birde ben. Bu sevdanın adı kördüğüm olsun. Bekleyişim son bulsun, gözlerinde her şey var olsun.
Aç ellerini sevdiğim yüreğimin acısı, için için kendimi tüketişlerim, ah ile eyvahlarım darma duman olsun. Var olsun varlığım, yüreğim senin olsun…

Bayram Aktaş/B’Aşka Niyetli