İNSANLIK - BAYRAM AKTAŞ
İNSANLIK
Yarım kaldık dost bildiğimiz yardan da Serden de.
Zaman mıydı değişen;
yoksa insanın özü müydü bu kadar kirlenen.
Hangi yana baksak başka bir elem,
acı içinde kıvranan bir beden.
Her köşe başında bekler bizi hüzünlü bir keder.
Dostan vefa yok, yardan feda.
Dile bürünmüş bin bir yalan dolan.
Kolayca aldatır olmuş gördüğü her yüreği bilen.
Yarım kaldık dost bildiğimiz yardan da Serden de.
Zaman mıydı değişen;
yoksa insanın özü müydü bu kadar kirlenen.
Hangi yana baksak başka bir elem,
acı içinde kıvranan bir beden.
Her köşe başında bekler bizi hüzünlü bir keder.
Dostan vefa yok, yardan feda.
Dile bürünmüş bin bir yalan dolan.
Kolayca aldatır olmuş gördüğü her yüreği bilen.
Ne oldu bize böyle?
Tarih tekerrür edermiş galiba insanlık ta öyle. Geçmişi en acımasız şekilde elestirirken, medeni diye tanımlarken kendimizi; en vahşi varlıktan bile daha aşağı bir hayatı yaşar olduk. Sevgiden, saygıdan, sadakatten, erdemden... İnsanı insan yapan yani insanı kâmil eden herşeyden yoksun bir hayat yaşıyoruz. Ve kendi iç dünyamızda boğulurken acılarla, elemlerler, hüzünlerle... Çevremize yalancı mutluluklar paylaşıyoruz. Yalandan gülüyoruz yapmacık davranıyor sırf onlar beğensin diye her gün kıyafet değiştiriyor, en güzel süslerimizi takıyoruz. Sırf onlar memnun olsun diye kendimizi unutuyoruz. Acınacak bir haldeyiz ama farkına varamiyoruz. Ta ki gerçeğin o acı yüzünü görene kadar.
Ve insanlık unutuldu bir cami avlusunda. Geriye bir yığın hevesler kaldı. Başkalarına beğendirmek , daha çok para kazanmak daha çok harcamak için her şeyi bir hiç uğruna feda ettik. Kullandık insanlığı, üç kuruş uğruna, bir kaç yalana. Kullandıkça daha çok mutlu olduğumuzun zannını yaşadık. Daha çok yaktık yürekleri, daha çok heba ettik bize kıymet verenleri. Kullandıkça kullandık acımadık saygı duymadık karşımızdaki yüreği güzel insanlara. Bir bir öldürdük yüreğinde saklı tuttukları sevgilerini, bir bir ateşe attık ve hiçbir şey olmamış gibi yolumuza devam ettik. Taki kader bizi onların yerine düşürene kadar. Düşündük ki yaptığım yanıma kâr kaldı. Oysa bir de mazlumun âhı vardı. Ve sen yıktığın onca yüreği hiç düşünmedin seninki yıkılana kadar. Ve sen hiç üzülmeyeceğini zannettin sen üzülene kadar...
Yaşıyorum deme yüreğinde merhametin yoksa. Seni sen yapan o erdemler yoksa. Yüreğin den gülmüyorsa yüzün, deme boşuna ben mutluyum bu dünyada.
Bayram Aktaş
09.09.2018
01.03
Pazar
Yorumlar
Yorum Gönder