Bir B'AŞKA Dünya Burası

                                                               UMUT KIRINTILARI              İstasyona vardığında trenin hareket etmesine  beş dakika kalmıştı Her şeyden uzaklaşması için sadece birkaç dakika daha sabretmesi gerekiyordu. Zaten yıllardır bugünü beklemiyor muydu? Sabrının sonuna yaklaşmış, bahsi geçen; var olduğuna inanılan selamete ulaşmasına az kalmıştı.        Trendeki koltuğuna geçip oturması gerekiyordu, nasılsa önünde uzun bir yolu ve düşünecek çok zamanı vardı. Gideceği her yere yaşadıklarını da götüreceğini biliyordu yine de buralardan uzaklaşması gerektiğinin farkındaydı. Tebdil-i mekânda ferahlık olup olmadığına, kendisi yaşayarak karar verecekti.  Son anda geldiği için trenin hareket etmesini beklemeye gerek kalmamıştı. Yerine oturur oturmaz tren de istasyondan ayrılmıştı. Çekip gitmek, doğru bir karar mıydı bilmiyordu zaten son yıllarda neyin doğru olup olmadığını çok da kestiremiyordu. Yenildiğini, yanıldığını kendine itiraf ettiği o günden beri bu yo

                                                                     FISILTI       Gün ışığında haykırmak istedikleriniz, çoğunlukla sizde kalmaya devam eder. Onları, daha çok gecenin koynunda, yıldızlar parladığında sadece kendinize fısıldarsınız. Günün telaşı, alışılagelmiş alışkanlıklar, yapmanız gereken işler, daha baskın geldiği için kendinizle baş başa kalmaya pek zaman kalmaz güneş gökyüzündeyken. Ne zaman ki uykunun kapısını çalma vakti gelmişse ruhunuzdan bu fısıltılar yükselmeye başlar.   Geçmiş, biten gün, ulaşmayı dilediğiniz yarınlar vardır bu kişisel sohbetlerde. Çocukluk anılarınız, size ninni söylemek için yanı başınızdadır. Hayal meyal hatırladığınız, bir daha asla geri dönemeyeceğiniz, masumiyetin hüküm sürdüğü o yıllar bu fısıltılar eşliğinde kendini hatırlatır.      Gün içinde karşılaştığınız bazı sahneler de sizi uykuya yolcu etmeye gelmiştir. Samimiyetsizliğin bulaşıcı bir hastalık gibi her yanı sardığı bu dönemde o sahte yüzler, yapmacık tebessümle

SEVDADANDIR Olur olmaz zamanlarda eziliyorsa kalbin taşlar arasında, bilesin ki sevdadandır. Gecenin orta yerinde; uyku aleminin en güzel yerinde sıçrıyorsa bedenin, gözün de  uyku değil de hasretin sancısı varsa işte sevdadır bu azizim.  Sevda söz konusu olduğunda kim durabilir ki önünde, kim ne yapabilir ki? Mecnun olduysa yüreğin, Ferhat misali düştüysen dağları delmeye işte sevdadandır tüm bu eylemler. Hangi beylik lafları edersen et, istediğin kadar yak yık her şeyi. Bir söz ile bir gülümse ile bir bakış ile yenilirsin yüreğinde taşıdığın sevdana. Olmazsa bile sana nasip sen hep taşırsın yüreğinde, unuttun zannedersin ama sadece uyutmuşundur kendini, yüreğini. Adını duyduğun her anda, resmini gördüğün her fotoğrafta, aldığın her nefeste yeniden uyandığını ve ilk gün gibi yüreğine bir hasret ateşi yaktığını görürsün. Anlarsın bir zaman sonra akıldaki unutulurmuşta, yüreğindeki sadece uyutulurmuş. Ne geldiyse başa sevdadan ne ettiysek yine sevdadan. İyi de oldu kötü de. K

        ZATIMA BİR NÂME           Sevgili Ben,           Sana bu mektubu, kâh zihnimin en ücra köşesinden kâh yüreğimin yara almış bir yerinden yazıyorum. Uzun zamandır seninle konuşmayı planlıyordum  ama insan çok kendisiyle konuşmaya çekinir. Cümleler kurmak kendine geldiği zaman daha bir zor olur.Her şeye rağmen kendimle söyle etraflıca bir konuşmaya çok ihtiyacım vardı.         Boşuna yaşıyor olamam ve yaşadıkça öğrendiğim, öğrendikçe canımı acıtan gerçeklerden başlamak istiyorum: Samimiyetle bakan bir çift gözle buluşmak öylesine zor ki... Zoraki gülümsemeler, yavan sözcükler, her defasında karşıma çıkıyor. Samimiyetinden zerrece kuşku duymayacağım insanlar, gittikçe azalıyor. Yakın bir zamanda kendime bir karar aldım. Eğer birileri hayatında yer alacaksın tek kriterim, samimiyet olacak bundan sonra. Hatır için ya da hatıralar için kimseye değer vermeyeceğim, hatır bu, kırılır; hatıralar ise unutulur.                 Ömürden günler, birer birer tükenirken Biz h

              HAYRA YORUYORUM                      Hayra yoruyorum sensizliğimi, bir başına bekleyişlerimi. Zamana inat eksilmeyen sen, zamanla eksilen ben. Şimdi yokluğunun onca türküsünü bestelerken bir başına, hayalin yoldaş olur bana. İnsan hiç bıkmakmaz mı yazmaktan, hiç usanmaz mı aynı şeyleri anlatmaktan? Seni yazmak yazma adına yapılan en güzel halim benim, haylini kurmak gözlerin de kaybolmak, gülen yüzünü anımsamak en güzel eylemim benim. Seni sevmek, adına yazdığım yazabildiğim onca kelam ile anlatabilmek en güzel uğraşım benim.                  Zaman oluyor ki sensizlik öyle bir hal alıyor ki, dayanamıyorum. Öyle bir hal yaşıyorum ki derdim sen dermanım sen. Kaç şair aynı şeyi söyledi bilmiyorum. Kaç sevdalı anlatabildi sevgisini bilemiyorum. Bildiğim bir tek şey var o da yokluğunda ben ben değilim. Hani sessizlik içinde sesine talip olmasam, yalnızlıklar rıhtımında varlığına muhtaç olmasam inan sustururdum yüreğimi. Yazmazdım sana ait olan hiçbir şeyi. Kırardım ka

VE UMUTLAR                     Her şey bitti derken sen umutlarına sarıl. Kolun kanadın kırıldı mı üzülme, gün gelir üzüldüklerine ah edersin. Dilin keşkelere vurur, isyan edersin. Ne derler bilir misin? “ Üzüntü ve keder şeytandan, umut ise haktan.” Bırak sen şu kendini bilmez dilleri, bilmezler senin ne çektiklerini, yanık erin halinden anlamaz ham yürekliler. Bırak yansın yüreğin orta yerinden, karşı koyma gözünden akan katrelere. İzin ver dökülsün yüreğinden avuç içine. İzin ver yaksın bu ateş seni, zira mutluluk işte bu yangında saklı. Seni sen yapacak olan bu halde gizlenmekte. Gizli gizli seni izleyip, doğruya iletmek istemekte. İzin ver yansın yüreğin orta yerinden…                   Daha hiçbir şey bitmiş değil be can. Üzülme geçer gider bu günlerde. Hoyrat rüzgârlar savurur da farkına bile varmazsın gidişlerinin, yokluğunun nasıl var olduğunu zamanla öğreneceksin. Bir bakar mısın şu çevrendekiler, kaç tanesi senin gibi düşünmekte, kaç tanesinin derdi yüreğinde, ka

Sevgililerin En Sevgilisi Hz Muhammed(S.A.V) buyuruyor ki: “ Her insan hatakardır. Hatakarların en hayırlısı tövbekâr olanlardır.”                                                                                                                     (Tirmizi, Kıyamet 50)                  Bak 11 ayın gelincik çiçeği kapıda. İblislerin zincirlere vurulduğu, Ümmet-i Muhammed’e rahmetin sağanak sağanak yağdığı 11 ayın sultanı, şehr-i ramazan yanı başımızda. Yenilenmek için, arınmak için, sağanak sağanak yağan rahmetin altında ıslanmak için, kaçırma Müslüman bu fırsatı. Dünyalık eğlencelerle harcama, boş gayeler uğruna feda etme bu kutlu ayı, fırsatların en güzeli olanını. Dünyanın gelip geçici güzelliğine aldanma. Bu dünya elbet son bulacak var sen heybeni doldurmaya bak ve gel şu rahmet ayında yüreğimizden dökülsün tövbe istiğfarlar. Yeni bir başlangıç yapalım şu kutlu ayın güzelliği ile birlikte. Kötüye dair ne varsa atalım çöplük denen kuytu köşelere, iyi huylar edinelim o saf h

              Hay’dan Hu’ya giden bir yolculuk şu dünya hayatı. Ben ve benim gibi onlarca ölümlü ile dolu yeryüzü. Kalplerde hüzün, sinelerde gam, dillerde ise “Nerde o eski ramazanlar.” Benim gibi nicelerini yoktan var eden, yaradılmışlar içinde en değerli olarak insanı kabul eden diyor ki: “Dünya hayatı bir oyun ve eğlenceden başka bir şey değildir. Muttaki olanlar için ahiret yurdu daha hayırlıdır. Hala akıl erdirmiyor musunuz?” ( En’am 32.Ayet )            Sahi aklımız onca düşünceye, onca eyleme ererken, dünyanın fani olduğunu her gün duyduğumuz haberlerden öğrenirken bunca günahı yüklenmekte neden? Oysa bir Müslüman olarak ben ve benim gibi inandığı davanın gereğini yapması gerekirken, boş gayeler peşinden koşmamalıydım, koşmamalıydık. Oysa tüm yaptıklarımın, yapacaklarımın bir ödülü ve bir de cezası beni bekliyordu unutmamalıydım, unutmamalıydık. Sevgililerin en sevgilisi ne güzel diyor: “Bizi aldatan, bizden değildir.” Aldatmamalıydım hiç kimseyi, aldatmamalıydık