Ve Umutlar- Bayram Aktaş

VE UMUTLAR

                    Her şey bitti derken sen umutlarına sarıl. Kolun kanadın kırıldı mı üzülme, gün gelir üzüldüklerine ah edersin. Dilin keşkelere vurur, isyan edersin. Ne derler bilir misin? “ Üzüntü ve keder şeytandan, umut ise haktan.” Bırak sen şu kendini bilmez dilleri, bilmezler senin ne çektiklerini, yanık erin halinden anlamaz ham yürekliler. Bırak yansın yüreğin orta yerinden, karşı koyma gözünden akan katrelere. İzin ver dökülsün yüreğinden avuç içine. İzin ver yaksın bu ateş seni, zira mutluluk işte bu yangında saklı. Seni sen yapacak olan bu halde gizlenmekte. Gizli gizli seni izleyip, doğruya iletmek istemekte. İzin ver yansın yüreğin orta yerinden…

                  Daha hiçbir şey bitmiş değil be can. Üzülme geçer gider bu günlerde. Hoyrat rüzgârlar savurur da farkına bile varmazsın gidişlerinin, yokluğunun nasıl var olduğunu zamanla öğreneceksin. Bir bakar mısın şu çevrendekiler, kaç tanesi senin gibi düşünmekte, kaç tanesinin derdi yüreğinde, kaç tanesi sen gibi hissetmekte? Bir cevabın var mı bu sorular karşısında, bir yanıt verebilir misin birkaç kelam ile bana. Veremiyorsun değil mi, dile gelmiyor yüreğindekiler, hangi kelam anlatabilir ki derdini değil mi, zira acıların en büyüğü sende, en ağırını sen yaşıyorsun, bir bütündün şimdi paramparça oldun savruluyorsun değil mi, dilin la’l yüreğin yorgun kendi köşenden bakıyorsun olup bitenlere ve gizleniyorsun seni anlamayan yüreklerden. Kendi mahzenine çekiliyorsun biraz sessizlik, biraz huzur, çokça da dua istiyorsun. Bazen oluyor çok mu şey istiyorum diyor ağlıyorsun. Kendini kendinden bile kaybedip çekip gitmek istiyorsun ama olmuyor elin kolun bağlı gidemiyorsun. Gitme be can, kal sen yanımızda. Üzülme ama hüznünü de eksik etme. Bu yol çileli bazen sabır ile karşılık ermek gerek.

                  Gel birlikte derman bulalım bu yaraya. Bir olalım iki ayrı yürek ile bir bütün olarak. Var olalım yokluklar kuşağında varlığımızla. Hamlık elbiselerimizi asalım askılığa, giyelim pişmişlik elbisemizi hak huzurunda. Anlamaz bizi bizden başka. Anladık derler atarlar bizi hiç kimsenin uğrak vermediği köşe başlarına. Anladık derler anlamsızlıklara bırakırlar, çekip giderler arkalarına bile bakmadan. Bırak onları can, ben varım yanında, ben varım seni anlayacaklar sırasının ilk başında. Ben varım hiç kimsenin olmadığı zamanlarda, bırakmam seni taki sen kovuncaya kadar. Kimsesiz değilsin, anlayanım yok deme, bir başınayım yapayalnız öyle ulu orta kaldım deme, ben varım can. Çünkü ben senim, sen ise ben. Biz bir pazılın bulunmayan en önemli parçalarıyız, biz olmazsa olmaz, yeri doldurulamayanlarız. Sen akılsın, ben kalp. Sen geceleri nurlandıran ay, ben gündüzleri ısıtan güneş, sen ferahlık veren su ben yakıp kül eden ateş. Sen varlıksın ben yokluğum. Ne sen benden ayrı kalabilirsin ne de ben senden. Evvelden birdik ahirde de biriz seninle. Sen bende bir parçasın, ben ise sende bir bütün. Yollar ayrı olsa da gidilecek yer hak mola verilecek durak yüreğin.

                   Ve umutlarımız var bizim, başımıza yıkılsa da dünya. Herkes düşman olsa, vermeseler selam, biz birbirimize yeteriz be can. Biz birlikte hem güler hem ağlarız. Biz birbirimizi tamamlayan tek parçalarız. Her şeye rağmen, onca zorluğa birlikte göğüs gerer, namaz kılar dua eder ve de tefekkür ederiz. Biz hamlık elbiselerimizi çoktan attık, hak huzurunda hakta bir parçayız. Biz birbirimize canız. Ayrılmaz bir bütün, geceye ay olur nur saçarız gündüze güneş olur üşüyen yüreklere kucak acarız. Bizim yolumuz umutsuzluk yolu değil, biz umutlar ile yaşarız. Bazen olur siz gibi de ağlarız, farkımız ise siz tek kişilik ağlarsınız biz ise iki kişilik. Siz teksiniz biz ise iki kişi. Hayata ağlarken siz, biz umut ile tebessüm ederiz. Zira biz hak ile muhabbetteyiz. Bayram Aktaş/B’Aşka Niyetli