ŞİİR GÖZLÜM

                    Tutamadığım ellerinin heyecanını yaşıyorum sayfalar arasında. Dile getiremediğim sevdamın acısını çekiyorum yusufu kuyularda. Şiir ediyorum yüreğini. Sözlerin en güzelleri ile harmanlıyorum ay misali zifiri karanlıklarıma doğan suretini. Şair oluyorum gözlerinin hayalini kurarken. Şair ediyor beni gözlerin. Kayboluyorum bilinmezliklerde, yüreğinin sihirli dünyasında buluyorum kendimi. Sen oluyorum, seninle var oluyorum varlık sahasında. Varlığımı buluyorum gözlerinde. Var oluyorum seninle, sen oluyorum yüreğimle.

 Aşkı yaşıyorum hep hayaller ülkesinde. Hayalden öteye geçememiş bir sevda benimkisi. Hayalini bile seviyorum yokluğunda. Avutuyorum kendimi çocuk misali belki gelir umutlarıyla. Yetiyor çoğu zaman bana hayalin. Bazen oluyor ki hayalin bile yetmiyor çorak kalmış gönlüme. Yetmiyor bereketsiz kalmış ömrüme. Sensizliği kabullenmek zor geliyor bir başına garip kaldığım günlerimde.

                 Şairlik makamına yükselttiğin bir yüreğim var şimdi. Yalnızca seni isteyen, seninle var olan her gece gözlerinin hayalini kuran, yüreğinin en bilinmezliklerinde kaybolan bir yüreğim var benim. Şiirselmiş ifadelerimin özü sen manası sen varlığı sen…
Anlatabildiğim kadar biliyorlar seni. Anlatabildiğim kadar biliyorsun bendeki yerini. Senin için yazılmış onca kelama rağmen yine yazmak geliyor şairleştirdiğin yüreğimle. Sözlerin en güzelleriyle anlatmak istiyorum seni, gözlerini, sensiz kalan yüreğimi. Seni arıyorum çoğu zaman. Sen misin diye bakıyorum sokaktan geçen gözlere. Bulamıyorum gözlerini, duyamıyorum sesini, bilemiyorum yüreğini. Bu kadar saklambaç oynamak yetmedi mi? Bulamadım işte seni, hadi saklandığın yerden çık gel sobele beni. Beklemeye güç yetiremiyorum çoğu zaman. Ne halim hal nede yaşayışım yaşam. Eksik kalıyorum sensizlikte. En çetin fırtınalara göğüs geremiyorum bir başına. Korkuyorum zayi olmaktan. Korkuyorum zifiri karanlıklardan. Korkuyorum seni bulamamaktan.

                Şiir gözlüm bulamadım seni. Varlığını resmedebildiğim onca tuvalde hep gözlerini istedim. Yüreğinde var olmayı, sendeki beni bulmayı, var oluşumun hikayesinin tamamlanmasını bekledim. Ne kadar çok istesem o kadar ayrı kaldım senden. Ne kadar çok yakınlaşmak istesem varlığından o kadar da uzaklaştım. Yoruldum seni uzaklarda aramaktan. Varlığında ayrı kalmaktan. Hasret kaldığım sevdamı anlatamamaktan. Sensiz geçen her günüm zindandır bana. Gülmelerime aldanma yalandır inan bu anlattıklarıma. Sevgine hasret kaldım, yüreğini yüreğimin varlık sahasında bulamadım. Tutamadığım ellerinin hayallerine kandım, seni bilmeden yüreğine yandım. Acaba okunur mu bu yazdıklarım yüreğine, okuyabilir miyim sesimle sessizliğimize? Bir bilsen sensizlikteki sorularımı. Okuya bilsem senin için yazdıklarımı yüreğine belki dinerdi sızım. Belki son bulurdu yokluğundan arta kalan varlığım. Kaç gece daha geçecek gelmelerine, kaç sabah uyanacağım sensizliğe şiir gözlüm, şair yüreklim, söz sultanım, cümlelerimin mimarı can yoldaşım. Sorarım yüreğine kaçıncı günün ardından doğacaksın yüreğime? Sesini sesime hangi sessizlikte eşlik edeceksin, kimsesizliğimi ne zaman kabulleneceksin?

                   Bugün de sensiz geçti şiir gözlüm. Bak gece oldu. her yanım karanlık her anım sensiz, kimsesiz. Bir gün daha geldi geçti. Bir günüm daha senden uzaklarda, yüreğinin yüreğime dokuduğu ilmiklerle bitti. Gözlerini şiir ettim yine, sen oldum çaresiz kalmış yüreğimle. Yokluğunun resmini yaptım yine yüreğimin tuvaline. İki yürek bir ayrılık çizdim kendimce. Anlatabildiğim kadar var ettim, anlatabildiğim kadar var oldum tek kelimelik sensizlikte…

Bayram Aktaş/B’Aşka Niyetli