BİZ KALBİ İLE YAŞAYANLAR - Bayram Aktaş YAZDI...

Yazan:

Biz kalbi kırıklarız...

İyi niyetinden vurulup en kuytulara atılanız. Günlerce kendi kalbimizden çok bizi öyle uluorta bırakanın arkasından baka kalanız...
Yaşamak dedi derin bir nefesi göğüs kafesine hapsederken, yaşamak... Düşündü, en zifiri karanlıkların gün yüzü görmeyen gecelerinde. Bir divana misali düştü yaşamanın ne demek olduğunu bulmanın peşine. Yollar, yollara kavuştu. Yol bitti hem hâli ile perperişan oldu. Çıktığı yol ne zormuş, her kötülük cat kapı onu buldu. Yaralandı en olunmaz zamanlarda, hiç bilmediği yanlarından. Düştü, kalktı. Yine düştü yine kalktı. Bir uçurumdan savurdu tüm bildiklerini, gözü ile görüp yürek değirmenin de elediklerini. Sessizliğe ram olmuş yüreği ile son bir çırpınışla : - "yaşamak, ne zormuş kalbi olana" dedi. Kalbi ile yaşayan nasılda yoruldu şu fani dünya da...
Biz yıkık gönülleriz...


Her yanımız viran, her anımız talan. Dünya nasılda kötülük ile doldu. Çocuklar, o melekler hep ağlar oldu. Sevdanın, aşkın birkaç popülist dizi ile bir kaç şarkının elinde nasılda mahkum oldu. Zamanla yüreğinde büyümesi gereken birkaç günde nasılda kurudu. Hayaller vardı. Güzel hayaller. İki gönlün dile döktüğü veyahut bir gün batımından arta kalan o ulvi zamanda en derin duygular ile gönüllerde saklanan sadece ama sadece bakışlar ile anlatılan... Anlatmak dedim de ne çok şey anlatır olduk öyle. Bugünlerde çok şey anlatıyoruz. Çok biliyoruz. Biliyoruz derken sadece bildiğimizi zannediyoruz. Bilseydik olur muydu hiç insan oğlu böyle... O kutlu Peygamberin elçiliğini yaptığı O nur-u ayan da ne güzel diyor Yaradan " Hiç bilenle, bilmeyen bir olur mu? (Zümer Suresi 8-9. Ayet)
". Biz bilenlerden değiliz, yalnızca bildiğini zannedenlerdeniz. Biz yıkık gönülleriz, her yeri talan, viran olmuş gönüller...

                           
Biz güzel yüreklerdik...

Düştüğünde kalkan, ağladığında gülen. Derdinde kederinde en onurlusunu yaşayanlardan idik. Zaman diyor çoğu insan ve zamana atıyor tüm suçu bir anda. Sahi zaman mı bizi o güzel halden bu hale soktu. Yoksa biz zaten öyle miydik? İnsanın kolaya kaçması ne kadar da basit değil mi? Biz bu yüzden yaradılış ile mükemmel ama yaşayış ile çok aciz birer varlığız. Ne yaşamayı biliyoruz ne de yaşayanlara yaşam adına destek olmayı. Verilene ne kadar az şükür ediyoruz. Ne kadar da nankörüz böyle...

Biz kalbini kaybetmiş birer faniyiz... Dediler ya bu zaman ahir zaman. Eşyanın insandan daha  değerli olduğu bir zaman. İnsanın insana merhameti olmadığı bir zaman. İnsanın kendisine bile acımadığı bir zaman...
Ve gün gelecek zaman da bitecek, bu dünya da son çiçeğini açıp ebediyete göç edecek. Sen kalbine iyi bak ve onu çok iyi sakla! Zira " yaşamak, zor kalbi olana".

- Bayram Aktaş



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

K'AYIP ETTİK - Bayram AKTAŞ yazdı.

Yazan:
Resim
             Bir yığın sahte yüzler arasında yaşar olduk; adına 21. yüzyıl verdiğimiz zamanda. Herkesin her şey olduğu ama herkesin insan olamadığı bir zaman. Popülist bir zamandayız vel hasıl. Yapmacıklık  çamur olmuş, bulaşmış herkese. Samimiyet, samimi niyetler çoktan unutulmuş. İnsanların artık hal hatır sormadığı, halinde hatrında çokta bir anlamı olmadığı bir zamana çoktan kavuşmuşuz.            Her gün izlediğimiz haber kanallarında; insan insana daha ne yapabilir diyeceğimiz bir yığın haberler anormallikten çıkıpta çoktan normalleşmiş hayatımızda. Ne insana saygımız,sevgimiz,hoşgörümüz,merhametimiz kalmış nede elsiz dilsiz varlıklara. Yunus Emre'nin şu sözü " Yaradılını severim Yaradan dan ötürü." bizlerin hayat felsefesi olması gerekirken, içinde bulunduğumuz zamanda ne kendimizi seve bilmişiz ne de yaratılanı.           Bir yığın hasta ruhlar olmuşuz. İnsanlıktan çıkıp bambaşka bir varlık olmuşuz. bizi biz yapan değerlerin hepsinin içini boşaltmışız.
Daha fazlası için»

İNSANLIK - BAYRAM AKTAŞ

Yazan:
Resim
İNSANLIK Yarım kaldık dost bildiğimiz yardan da Serden de.  Zaman mıydı değişen; yoksa insanın özü müydü bu kadar kirlenen.  Hangi yana baksak başka bir elem, acı içinde kıvranan bir beden. Her köşe başında bekler bizi hüzünlü bir keder. Dostan vefa yok, yardan feda. Dile bürünmüş bin bir yalan dolan. Kolayca aldatır olmuş gördüğü her yüreği bilen.   Ne oldu bize böyle?  Tarih tekerrür edermiş galiba insanlık ta öyle. Geçmişi en acımasız şekilde elestirirken,  medeni diye tanımlarken kendimizi; en vahşi varlıktan bile daha aşağı bir hayatı yaşar olduk. Sevgiden, saygıdan, sadakatten, erdemden... İnsanı insan yapan yani insanı kâmil eden herşeyden yoksun bir hayat yaşıyoruz. Ve kendi iç dünyamızda boğulurken acılarla, elemlerler, hüzünlerle... Çevremize yalancı mutluluklar paylaşıyoruz. Yalandan gülüyoruz yapmacık davranıyor sırf onlar beğensin diye her gün kıyafet değiştiriyor, en güzel süslerimizi takıyoruz. Sırf onlar memnun olsun diye kendimizi unutuyoruz. Acınacak bir hald
Daha fazlası için»

AŞK-I HAYALİ

Yazan:
Resim
              Hangi iyiliğimin mükafatıydı gözlerin, hangi duamın kabulüydü yüreğin. Saftın ve bir o kadar da güzeldin. Sanki sevmek için yaratılmış gibi tertemizsin. Sözünde özünde beni sev der gibisin. Bakışların olmasaydı inan seni sevemezdim. Yüreğin bu denli tertemiz kalmasaydı yüreğim kabullenmezdi. Ve geceler sensiz geçerken sessizlikteki sesim misin? Söylesene hangi duamın kabulüsün?                 Seni beklemek ne zor şeymiş. Görmeden bilmeden sevmek inan kör kurşundan farksız imiş. Şimdi sorsam hangi diyarlarda saklı kaldığını, hangi yürekte beni aradığını dile gelir mi yüreğin? Bir haberini verebilir mi bana? Beni sensiz bırakışının affını isteyebilir mi dile gelmeyen enderuni duygularla? Yüreğimde büyüttüm varlığını, yüreğimle sevdim sen olan her yanımı. Sensin diye ezberledim lügatimdeki seni anlatan her bir kelimelik yanımı. Aşktan öte bir sevda benimkisi. Bir hal değil ki olsun bitsin. Benimkisi hayatımın anlamı yaşayışımın sen hali, seninle olan hali. Olabilmen
Daha fazlası için»