SAKLI KALAN - Bayram Aktaş

Yazan:


Durdu ve baktı: "- Bu nasıl bir mucizedir böyle. Tüm güzellikleri nasıl sığdırabildin gözlerine" demek istedi karşında sessizce duran güzelliğe.Ürkek bir kuşun kalbiyle atan yüreğiyle izledi uzaktan. Bir bakışına, bir gülüşüne, değerdi tüm dünya...




Damla damla büyüdü yüreğine sakladığı güzellikler. Her günün sonunda daha çok arar oldu gözleri. Bakışlarına denk gelse yer yerinde  oynayacak gibi atar oldu yüreği. Uzaktan uzaktan izleyip gizli gizli büyütüyordu kalbine sakladıklarını. İsmini alırken diline, yüreğinin huzur bulduğunu hisseder oldu. Her halinde kendini arar kendini bulur oldu. Yarımdı belli ki. Eksikti, noksandı. Çoğu zaman bir çocuk gibi gülse de, en olunmaz acıları, elemleri, yaşam ile mücadeledeki yalnızlığını hep taşıyordu hayat denilen bu yolda. Yoldaşsız giderken yolununda. Çıkıp gelen bu güzelliğin eseri oluyordu her gecenin sabahında. Günler günlere viran olurken, saklı kalan yanı ile hayaller kurar oldu...



Düşünceler düşüncelere savrulurken gecenin sessizliğinde. Durup düşünürken her gece, nasıl engel olacaktı kalbinin coşgun nehirler gibi oluşuna. Diyebilir miydi karşısına geçip; " - hep sende kaldım, her gecenin sabahında sana uyandım. Seni gördüğüm her an ben sende kendimi aradım. Ruhum, kalbim, bedenim nasıl da sen oluverdi birden. Gözlerinde bulurken kendi benliğimi, damla damla büyürken sevgin kalbimde benimle var olur muydun ruhunun güzelliğiyle?" Durdu düşündü. Nasıl diyebilirdi yüreğinde hissettiklerini? Çıkabilir miydi cesaret edip karşına? Ya kaybederse ya hiç denk gelmezse bakışları? Düşünceler düşüncelere savruldu yeniden...



Yaşamak dedi içinden yaşamak. Ve bilirdi her şey önce nasipti. - " Nasibim!" dedi. - Rabbim, sen daha iyini bilirsin. Benim nasibimi güzel eyle. Gönlümde olanı hayırlara vesile kıl, yoluma yoldaş eyle "dedi. Ve sustu bir gecenin soğuk sabahında...

- Bayram Aktaş




Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

K'AYIP ETTİK - Bayram AKTAŞ yazdı.

Yazan:
Resim
             Bir yığın sahte yüzler arasında yaşar olduk; adına 21. yüzyıl verdiğimiz zamanda. Herkesin her şey olduğu ama herkesin insan olamadığı bir zaman. Popülist bir zamandayız vel hasıl. Yapmacıklık  çamur olmuş, bulaşmış herkese. Samimiyet, samimi niyetler çoktan unutulmuş. İnsanların artık hal hatır sormadığı, halinde hatrında çokta bir anlamı olmadığı bir zamana çoktan kavuşmuşuz.            Her gün izlediğimiz haber kanallarında; insan insana daha ne yapabilir diyeceğimiz bir yığın haberler anormallikten çıkıpta çoktan normalleşmiş hayatımızda. Ne insana saygımız,sevgimiz,hoşgörümüz,merhametimiz kalmış nede elsiz dilsiz varlıklara. Yunus Emre'nin şu sözü " Yaradılını severim Yaradan dan ötürü." bizlerin hayat felsefesi olması gerekirken, içinde bulunduğumuz zamanda ne kendimizi seve bilmişiz ne de yaratılanı.           Bir yığın hasta ruhlar olmuşuz. İnsanlıktan çıkıp bambaşka bir varlık olmuşuz. bizi biz yapan değerlerin hepsinin içini boşaltmışız.
Daha fazlası için»

İNSANLIK - BAYRAM AKTAŞ

Yazan:
Resim
İNSANLIK Yarım kaldık dost bildiğimiz yardan da Serden de.  Zaman mıydı değişen; yoksa insanın özü müydü bu kadar kirlenen.  Hangi yana baksak başka bir elem, acı içinde kıvranan bir beden. Her köşe başında bekler bizi hüzünlü bir keder. Dostan vefa yok, yardan feda. Dile bürünmüş bin bir yalan dolan. Kolayca aldatır olmuş gördüğü her yüreği bilen.   Ne oldu bize böyle?  Tarih tekerrür edermiş galiba insanlık ta öyle. Geçmişi en acımasız şekilde elestirirken,  medeni diye tanımlarken kendimizi; en vahşi varlıktan bile daha aşağı bir hayatı yaşar olduk. Sevgiden, saygıdan, sadakatten, erdemden... İnsanı insan yapan yani insanı kâmil eden herşeyden yoksun bir hayat yaşıyoruz. Ve kendi iç dünyamızda boğulurken acılarla, elemlerler, hüzünlerle... Çevremize yalancı mutluluklar paylaşıyoruz. Yalandan gülüyoruz yapmacık davranıyor sırf onlar beğensin diye her gün kıyafet değiştiriyor, en güzel süslerimizi takıyoruz. Sırf onlar memnun olsun diye kendimizi unutuyoruz. Acınacak bir hald
Daha fazlası için»

AŞK-I HAYALİ

Yazan:
Resim
              Hangi iyiliğimin mükafatıydı gözlerin, hangi duamın kabulüydü yüreğin. Saftın ve bir o kadar da güzeldin. Sanki sevmek için yaratılmış gibi tertemizsin. Sözünde özünde beni sev der gibisin. Bakışların olmasaydı inan seni sevemezdim. Yüreğin bu denli tertemiz kalmasaydı yüreğim kabullenmezdi. Ve geceler sensiz geçerken sessizlikteki sesim misin? Söylesene hangi duamın kabulüsün?                 Seni beklemek ne zor şeymiş. Görmeden bilmeden sevmek inan kör kurşundan farksız imiş. Şimdi sorsam hangi diyarlarda saklı kaldığını, hangi yürekte beni aradığını dile gelir mi yüreğin? Bir haberini verebilir mi bana? Beni sensiz bırakışının affını isteyebilir mi dile gelmeyen enderuni duygularla? Yüreğimde büyüttüm varlığını, yüreğimle sevdim sen olan her yanımı. Sensin diye ezberledim lügatimdeki seni anlatan her bir kelimelik yanımı. Aşktan öte bir sevda benimkisi. Bir hal değil ki olsun bitsin. Benimkisi hayatımın anlamı yaşayışımın sen hali, seninle olan hali. Olabilmen
Daha fazlası için»