Bir B'AŞKA Dünya Burası

                                                                            Uzun uzun yazmak vardı yüreğimi, doya doya okuman için. Lakin izin vermiyor ki buna halim. Birkaç kelama sığdırabiliyorum sensizliği, kimsesizliği, eksik kalışımı. Sonrası malum bir yanım hüzün bir yanım vuslat ve gelmiyor sensiz geçen günlerim. İmtihana tabi tutuluşumu bilmesem, inancım bunu yasaklamasa isyan ederdim yar senden ayrı kalışıma. Ah ile eyvahlarıma, kalbim ile aklımın birbiri ile çetin savaşına. İzin vermedi inancım buna, izin vermedi yüreğimdeki sakladıklarım. Şimdi oturmuş seni yazıyorum yaşanmamış anlarımla, yaşayışlar ardına bıraktığım acılarımla. Zamana inat bir duanın tesellisi yetiyor yokluğuna, bir umutla yeşeriyor çorak kalmış yüreğim. Bereketsiz kalan ömrüm.                Sevgili seni bilmeden, görmeden, sesini sesime eşlik etmeden içimde yanan bu yangının hikmeti de ne? Yüreğim yüreğine neden bu denli istekli, bir yanım neden hep eksik? Anlam veremediğim soruların ızdırabı

GİTME Beni unutmayı azmediyormuşsun, etme Bekle beni yüreğinle, gitme Sözlerim kıymetsizdir gözünde, dur bir dinle İzin ver anlatayım sensizliğimi, gitme Ey gözlerine meftun olduğum, Ey yüreğinde hayat bulduğum, Ey varlığına muhtaç olduğum, Dur bir dinle, ateş-i aşkla yanan yüreğimi söndürme. Gidersen, halim halsiz kalır, Kelimelerim hep sen diye haykırır, Gözlerim katre katre yüreğimi akıtır, Dünyam karanlıklar içinde aydınlığına muhtaç kalır. Gidersen iki gözüm Bu dünya bana zülüm, Yaşayamam, ölürüm, Yüreğim dayanmaz bu acıya, gitme gülüm. Bayram Aktaş/B’Aşka Niyetli

Hal bilmezlere sordum seni. Kırdılar kanadımı uçamaz oldum. Yüreğinden sürgün ettiler beni gözlerini arar oldum. Aldılar ellerini ellerimden, en zifiri karanlıklarda kayboldum. Yüreğim sensizliğe alışkın değil, korkarım bu son kez kendimi buluşum. Son kez sana olan kendimi ifade edişim. Son kez yüreğimle yüreğine seslenişim, son kez sen oluşum… Aldılar seni benden. Hiç düşünmeden hiç çekinmeden. Sormadılar sensiz nasıl yaşayabileceğimi, sormadılar gözlerinden uzakta yüreğinden çok uzaklarda nasıl var olabileceğimi. Aldılar ellerimden seni, uçtun gittin tutamadım seni. Bambaşka bir geleceğimizin hayalini kurarken terk edilmiş bir kentin yalnızlığına mahkum edildim. Prangalar vurdular ayağıma gidişine dur diyemedim. Mülteci yalnızlığımla sürgün ettiler yüreğinden sesimi çıkartamaz oldum. Sahi neydi seni ellerimden almalarının hikmeti, hakikati sahi neydi seni bu denli sevmemin bendeki yeri? Masallardan farksız değildi yaşadıklarım, yaşanmışlıklarım yaşama adına çırpınışlarım.

              Hangi iyiliğimin mükafatıydı gözlerin, hangi duamın kabulüydü yüreğin. Saftın ve bir o kadar da güzeldin. Sanki sevmek için yaratılmış gibi tertemizsin. Sözünde özünde beni sev der gibisin. Bakışların olmasaydı inan seni sevemezdim. Yüreğin bu denli tertemiz kalmasaydı yüreğim kabullenmezdi. Ve geceler sensiz geçerken sessizlikteki sesim misin? Söylesene hangi duamın kabulüsün?                 Seni beklemek ne zor şeymiş. Görmeden bilmeden sevmek inan kör kurşundan farksız imiş. Şimdi sorsam hangi diyarlarda saklı kaldığını, hangi yürekte beni aradığını dile gelir mi yüreğin? Bir haberini verebilir mi bana? Beni sensiz bırakışının affını isteyebilir mi dile gelmeyen enderuni duygularla? Yüreğimde büyüttüm varlığını, yüreğimle sevdim sen olan her yanımı. Sensin diye ezberledim lügatimdeki seni anlatan her bir kelimelik yanımı. Aşktan öte bir sevda benimkisi. Bir hal değil ki olsun bitsin. Benimkisi hayatımın anlamı yaşayışımın sen hali, seninle olan hali. Olabilmen

                                                                Gittin; yüreğime kor bir ateş, gözlerime yağmur damlaları bıraktın. Mutluluklar sende kaldı, acıları bana bıraktın. Öylece çaresiz kalakaldım. Sen mutluluk sarhoşu olurken, ben en çetin savaşlarda en ağır yaralar, darbeler aldım sol yanımdan. Mutluluk türkülerini mırıldanırken sen, ben karanlıklarda bir başına yapayalnız, sessiz, sensiz kalakaldım. Bilmedin sen halimi, bilemedin sen beni. Görmedin beni, göremedin yüreğimde büyüttüklerimi. Ah edişlerimi için için kendimi tüketişlerimi görmedin. Duymadın çığlıklarımı. Öylece gittin uzaklara. Bir yabancı gibi, hiç tanımamış gibi, sevgi sözlerini hiç dile getirmemiş gibi gittin… Ne zaman unutturdu seni nede yüreğim unutmayı becerebildi. Gitmek yoktu derdin. Gitmek yakışmaz bize ben seni senden bile çok severdim derdin. Yüreğim sen gibisini görmedi, sen gibisini bilmedi derdin. Hani sen hani ben. Giderken hoşça/kal bile demedin. Hoşça kalamadın yüreğimde. Gittin ses bi